POLANIARSKIE SREBRO

Taniec... taniec góralski
Jeszcze można go widzieć taki
W Kościelisku
pod reglami
Na dylach trzask, a pod powałą blask -
Przyjdźcie zobaczycie sami.
(Stanisław Nędza-Kubiniec)

Byli w Grecji, Irlandii, Hiszpanii, we Włoszech, Francji, na Węgrzech i w Stanach Zjednoczonych. Wielokrotnie tańczyli w różnych miejscach w Polsce. Najbardziej jednak cenią sobie występy u siebie w Domu Ludowym w Kościelisku - na "Przednówku", "Zoduskach" i wielu innych imprezach. To "Polaniorze" - zespół działający przy tamtejszym Związku Podhalan.

Długimi owacjami i wołaniem o bis zakończył się w sobotę, 16 listopada prawie trzygodzinny występ "Polaniorzy". Potem była kolacja i zabawa do białego rana. Tak zespół z Kościeliska obchodził swoje dwudziestopięciolecie

Podobno nigdzie nie ma takich tancerzy i śpiewaków jak w Polanach. Tańca i muzyki góralskiej porównywać jednak nie sposób. Choć czasem kroków czy głosu nie staje, to szczerość uczucia wkładanego w występ pozwala tego nie widzieć. Na tym zresztą polega magia tańca. Wtedy potrafi on porwać nawet do zapamiętania. Czasem bywa jednak i tak, że równie porywający jest kunszt tańczących. W takim wypadku otrzymujemy znakomite widowisko. Do połączenia owej magii i kunsztu doszło w sobotni wieczór, na jubileuszowym występie "Polaniorzy".

Najpierw swój program - stateczny i nobliwy, jak na nestorów przystało - pokazał pierwszy skład zespołu. Na scenę wyszły pokolenia z rodów Karpieli, Bukowskich, Kordusiów. Wszystkich zresztą wymienić nie sposób.